Kościele święty, nie zapomnę ciebie.
Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy i płakali
wspominając Syjon.
Na topolach tamtej krainy
zawiesiliśmy nasze harfy.
Kościele święty, nie zapomnę ciebie.
Bo ci, którzy nas uprowadzili,
żądali od nas pieśni.
Nasi gnębiciele żądali pieśni radosnej:
Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni syjońskich.
Kościele święty, nie zapomnę ciebie.
Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską
w obcej krainie?
Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie,
niech uschnie moja prawica.
Kościele święty, nie zapomnę ciebie.
Niech mi język przyschnie do gardła,
jeśli nie będę o tobie pamiętał,
Jeśli nie wyniosę Jeruzalem
ponad wszystką swą radość.
Kościele święty, nie zapomnę ciebie.
